سنگ فرش خيابان و پیاده رو

سنگ فرش

سنگ فرش در قرن 15 در بسیاری از کشورهای اروپایی  استفاده می شد.در آن زمان براي اين كار قلوه سنگ به كار برده مي شد. آنها برای سنگ فرش مستقیم جاده های خاکی استفاده می شدند تا محیطی پاکیزه و ایمن تر برای اسب ها، واگن های اسب، چرخ دستی ها و بشر فراهم شود. روند معمول ساخت خیابان ها و جاده ها از قلوه سنگ ها؛ سنگ ها در امتداد رودخانه ها جمع آوری شده و سپس آنها در شن و ماسه قرار می دادند و به همراه ملات خیابان ها و جاده ها را می ساختند.

استحکام و مقاومت سنگ فرش

بزرگترین مزیت استفاده از سنگ فرش به عنوان مصالح برای پوشش خیابان ها و جاده های خاکی در قرن 15، به این دلیل بود که قلوه سنگ محکمترین مواد طبیعی در دسترس بود. یکی دیگر از مزایای این بود که آنها نیاز به تراشیدن و برش نداشتن و رایگان بودند .خیابان ها و جاده های اصلی قلوه سنگی هنوز هم وجود دارد.

خیابان ها و جاده های سنگی که قرن ها پیش در کشورهای اروپایی ساخته شده اند هنوز هم وجود دارد. هنوز هم بسیاری از خیابان ها و جاده های سنگی در سراسر جهان وجود دارد و به دلیل ارزش و ویژگی های تاریخی آنها دست نخورده هستند.

سنگ فرش خیابان ها ی امروزی

در اوایل قرن نوزدهم،  پوشش خیابان ها از سنگ های مانند گرانیت، سنگ ماسه ای  و سنگ کریستال بود. برای استفاده سنگ در خیابان ها و جاده ها، سنگ های طبیعی بر اساس اشکال مستطیلی، مربع و اندازه های مختلف برش می خوردند .و بزرگترین مزیت ساخت خیابان ها و جاده ها از سنگ طبیعی در اشکال و اندازه های منظم،  سطح مساوی و مسطح خیابان ها و جاده ها است. استفاده از این مصالح باعث سواری بسیار راحت برای چرخ دستی ها، اسب ها و واگن ها شد. در اواخر قرن بیستم، با استفاده از ابزارهای معدنکاری بهتر، فرایندهای معدنکاری سریعتر و تجهیزات پیشرفته، سازندگان سنگ طبیعی موفق به ارایه انواع مختلف از سنگ فرش، برای انواع وسیعی از جاده ها، خیابان ها و گذرگاه های مسکونی و عمومی شدند.